ترجمه علامه محمد تقی جعفری:
و این را بدانید که این قرآن، آن نصیحت دهنده خیرخواه است که فریب نمی دهد و آن راهنما است که گمراه نمی کند و آن گوینده حدیث است که دروغ نمی گوید. و هیچ کس با این قرآن همنشین نشد مگر این که زیادت یا نقصانی نصیب او ساخت:
 افزایش در هدایت یا کاهش از نابینایی، و بدانید برای هیچ کس پس از فراگیری قرآن و عمل به آن نیازی نباشد و برای هیچ احدی بدون قرآن، بی نیازی امکان ندارد. برای دردهای خود از قرآن شفا بطلبید و در مشقتها از آن یاری بخواهید، زیرا درمان بزرگترین دردها که کفر و نفاق و انحراف و گمراهی است، در آن است. پس از خدا مسالت نمایید و با محبت او به او توجه نمایید و چیزی با وجود او از مخلوقات او مخواهید. قطعی است که بندگان خدا به وسیله چیزی مانند قرآن به خدا روی نیاورده اند. و بدانید قرآن است شفاعت کننده پذیرفته شده و گوینده تصدیق شده. و هر کس که روز قیامت قرآن شفاعت او را کند، شفاعت قرآن برای او پذیرفته شود. و کسی که در روز رستاخیز قرآن بدی او را گوید، گواهی قرآن بر علیه او مورد تصدیق قرار گیرد. در روز معاد، ندا دهنده بانگ برآورد:
 (هر کس در گرو کشته خویش و محصول آن است، جز آنان که از محتوای قرآن عمل خود را اندوختند) پس شما (حیات خویشتن را) با قرآن و پیروی از آن کشتکاری کنید. و از پروردگار خود از طریق قرآن راهنمایی بخواهید و از این کتاب الهی برای خود خیرخواهی بطلبید. و آراء خود را (که هماهنگی با قرآن ندارد) متهم بسازید و تمایلات بی اساس خود را در مقابل این کتاب الهی آلوده تلقی نمایید.

خداوند سبحان هیچ کسی را پندی مانند مواعظی که در قرآن آورده نداده است، زیرا قرآن است طناب نجات بخش و سبب امین الهی، در این کتاب آسمانی است بهار قلب و سرچشمه های علم. و جز قرآن برای قلب جلالی نیست. با این وصف که قرآن دارای آن است، آنان که به وسیله این نامه حیات بخش الهی نایل به حق و حقیقت می شدند، درگذشتند و آنان که ماندند، یا آن را فراموش کردند و یا خود را به فراموشی زدند. پس هر وقت که خیری را دیدید. برای تحقق بخشیدن به آن کمک کنید و هنگامی که شری را دیدید، از آن بگریزید، زیرا رسول خدا (صلی الله علیه و آله )می فرمود:
(ای فرزند آدم، عمل به خیر کن و از شر بپرهیز، با عمل به این دستور است که تو انسانی باکرامت و مقتصد (معتدل در تکاپو) خواهی بود.)

ترجمه سید جعفر شهیدی:
و بدانید که این قرآن پندگویى است که فریب ندهد، و راهنمایى است که گمراه نکند، و حدیث خوانى است که دروغ نگوید، و کسى با قرآن ننشست جز که چون برخاست افزون شد یا از وى کاست: افزونى در رستگارى، و کاهش از کورى  و دل بیمارى ، و بدانید کسى را که با قرآن است نیاز نباشد، و بى قرآن بى نیاز نباشد. پس بهبودى خود را از قرآن بخواهید، و در سختیها از آن طلب یارى نمایید، که قرآن بزرگترین آزار را موجب بهى است و آن کفر و دورویى و بیراهه شدن و گمرهى است. پس از خدا بخواهید به وسیلت قرآن، و بدان روى آرید به دوستى آن، و به قرآن خیرى مخواهید از آفریدگان، که بندگان روى به خدا نکردند با وسیلتى مانند قرآن، و بدانید که قرآن میانجیى پذیرفته است، و گوینده اى گواهى شده. هر که را روز رستاخیز قرآن میانجى شود، بپذیرند، و آن را که سعایت کند، گواهیش به زیان او گیرند. همانا روز رستاخیز منادى بانگ برآرد که: هر کس  حساب  هر چه را اندوخته است بر عهده دارد، و پایان کار خود را پایندان بود، جز اندوزندگان قرآن  که حسابى نبود بر آنان . پس در شمار گرد آورندگان قرآن باشید و پیروان آن، و قرآن را دلیل گیرید بر شناخت پروردگارتان، و آن را نصیحتگوى خود شمارید، و رایهاتان را  که با قرآن سازوار نیست  متهم دارید، و خواهشهاى نفسانى خویش را خیانتکار انگارید.

و همانا خداى سبحان کسى را به چیزى پند نداده است چون قرآن، که آن ریسمان استوار خداست، و وسیلت اوست که امین است  و مصون از خطاست . در آن بهار دل است و چشمه هاى دانش، و زنگار دل را تنها مایه جلاست و موجب فروزش،  شما را پند مى دهم  حالى که پندپذیران رفتند، و فراموشکاران، و خود به فراموشى زدگان، برجاى هستند، پس اگر خیرى دیدید مرا بر آن یار باشید، و اگر شرى دیدید، از آن به کنار باشید که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مى فرمود: اى پسر آدم! کار نیک کن و کار بد را واگذار!  که چون چنین کنى  در کار تیز رفتارى و از کار خود برخوردار.