در مقدمه‌ی این کتاب می‌خوانیم:
کتـاب ...و اینـک آخـرالزمـان بیش از همـه تاریخ‌خوانی و واکاوی‌هایش دو نکته را مد نظر داشته است:نخست اینکه سینمای غرب یک سینمای کاملا ایدئولوژیک بوده و تمامی ابعاد ایدئولوژی خود را ترجمان تصویری کرده و بر پرده سینماها برده است. و دوم اینکه ما به عنوان ملتی دارای والاترین و پوینده‌ترین ایدئولوژی می‌توانیم و باید این ایدئولوژی و تفکرات و ارزش‌هایش را در لابه‌لای تصاویر سینما بگنجانیم و گرنه تسلیم ایدئولوژی رقیبی شده‌ایم که قرن‌هاست برای نابودی و اضمحلال ما برنامه‌ریزی کرده است.
در این کتاب سعی شده نشان داده شود که آنها چگونه ایدئولوژی خود را تصویری کردند. اینکه چگـونـه مـی‌تـوان ایـدئـولـوژی رهـایـی‌بخـش و عدالت‌طلبانـه اسلام را به سکانس‌هـا و پلان‌های سینمـا آورد، حتمـا بـه کتاب‌ها و مقـالات و پژوهش‌های دقیق‌تـر و عمیق‌تری نیـاز دارد که اساسا در محدوده این کتاب نمی‌گنجـد. قطعا مفاهیم و ارزش‌های والای اسلام در قالب تصویر نمی‌گنجد، اما اگر بتوان فقط سایه‌ای کم رنگ را هم از آنها نمایاند، خود نیل به هدف است.
